Gün Işığında Büyürken

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Besê, köye getirilip düzlüğe bırakıldığında Oli Baba onu görmek için aşağıya
  inmiş ve gözyaşlarını tutamayarak uzun süre etrafında dolanıp durmuştu. Besê'nin
  artık götürüleceğini anladığında ise hızla kayalık tepeye tırmanıp elinde ne kadar
  mum varsa hepsini birden yakmıştı. Şimdi de sırtını mumların ışığına vermiş, ufukta
  kaybolmak üzere olan araçlara bakarken ve gözyaşları sakallarından aşağıya doğru
  süzülürken elini kaldırmış, Besê'ye sesleniyordu:
  Git Besê, git! Ama gecikmeden yine gel, çünkü bu dibi kararmış dünyanın ve
  ruhu kararmış insanların senin ışığına ihtiyacı var. Artık yalnız geceler değil,
  gündüzler de karanlık ve artık yalnız gecenin değil, gündüzün de karanlığını yenmek
  için senin ışığına ihtiyaç var!
  Oli Baba gözyaşları akarken tebessüm edip Besê'ye seslenmeye devam etti:
  Sen gözyaşlarımıza bakma Besê. Her ne kadar acımız derin olsa da
  sevincimiz de seninle birlikte. Bunca zaman sonra senin gibi kutlu birinin aramızdan
  çıkması bizim için en büyük onur ve dimdik ayakta durmamızı sağlayacak en kutsal
  değerdir. Ve biliyoruz ki sen yalnızca yaptıklarınla değil, yüce ruhunla da yaşamaya
  devam edeceksin. İyi insanların bedeninde ve iyi işlerde yeniden, yeniden
  dirileceksin. Git Besê git! Ama daha fazla karartılmak istenilen bu dünyada ve
  ruhların karanlığında bizi yalnız bırakma. Artık git Besê ama o parıldayan ışığınla
  gecikmeden yine gel.