Babamın Dünyası

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Babam bütün hevesimi kırdı: Oğlum, bana sorma, ananla kırk yıldır evliyim, ben baş edemedim, Allah yardımcın olsun! Hadi bakalım,
  azcık bir umudum vardı, o da gitti. Bir hafta kadar zaman geçti, bir gün anam beni yakaladı; Zülküf'üm ne zaman evlenip de bana
  mürüvvetini göstereceksin? Ne mürüvveti ana! dedim. Ben daha kendi karnımı doyuramıyorum ki sana mürüvvet göstereyim.
  Anam; Olur mu? dedi, Sen devletimizin koskoca bir memurusun, emekliliğin garanti. Karnını doyuramamak da ne demek! Üstelik de
  kızlar sırada; elini sallasan ellisi, kolunu sallasan pullusu... Yeter ki sen he de. Ben sana ne kızlar bulurum. Hem de hâli vakti yerinde
  olanlardan. Oradan kardeşlerim atıldı: He de abi, he de abi...Allah biliyor ya o gün içimde bir muziplik vardı; şeytan dürttü; He de
  bakalım ne yapacak? dedim, kendi kendime. Keşke demez olaydım, He ana, dedim, Görelim bakalım ne yapacaksın? Anam oradan
  atıldı, bir de tatlı konuşuyor ki; Zengin mi olsun, gönlüne göre mi olsun? Güzel olsun, ama güzellik herkese göre değişir. Bu cümleden
  sonra anam Sen orasını bana bırak, diyerek yeniden söze girdi: Ben de Bıraktım, dedim, Merak ediyorum kimi bulacak? Aradan on
  gün geçmeden, bir akşam geldim, anamın yüzünde güller açıyor. Bir tatlı dil, bir şakalaşmalar ki... Sormayın. Kız kardeşlerime sordum:
  Ne oldu gene Sultana? Sana bir kız bulmuş, dediler.