Babalar ve Oğullar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  ...Adı, Nikolay Petroviç Kirsanov'du. Yolcu hanından on beş kilometre kadar uzaklıkta, iki yüz
  kişinin olduğu bir malikânesi ya da ―köylülerin payını verip, modern bir çiftlik kurduktan
  sonra, kendi deyimiyle― iki bin hektarlık bir toprağı vardı. Babası, 1812 yılındaki savaşa
  katılmış generallerden, yarı cahil, kaba, ama temiz kalpli bir Rus'tu. Ömrü boyunca didinmiş
  durmuş, önce bir tugay, sonra da tümen komutanlığı yapmış, sürekli taşrada yaşamış, ve burada rütbesinin verdiği etkiyle de oldukça önemli roller oynamıştı. Nikolay Petroviç, ileride
  kendisinden söz edeceğimiz ağabeyi Pavel Petroviç gibi Rusya'nın güneyinde doğmuştu. On dört
  yaşına kadar laubali, dalkavuk emir subayları ye bunlara benzer alay ve karargâh personeli ile
  çevrili bir hâlde evde eğitim görmüştü. Kolyazin ailesinden olan, kızlığında Agathe, general karısı olduktan sonra da Agafokleya Kuzminişna Kirsanova adını alan annesi, tam kumandan
  annelerden biriydi. Gösterişli başlıklar, hışır hışır, ipek elbiseler giyerdi, kilisede haçı ilk defa o
  öper, yüksek ses tonuyla çok konuşurdu. Her sabah çocuklarına elini öptürür, geceleyin de
  yatmadan önce onları kutsar, kısacası, kendi keyfine göre yaşardı. Nikolay Petroviç, bir generalin oğlu olarak ―cesur olmak şöyle dursun, üstelik korkak lakabına layık görülen biri olduğu hâlde― ağabeyi Pavel gibi orduya girmek zorundaydı. Ama tam tayiniyle ilgili haber geldiği gün, ayağını kırmış, iki ay yatağa mahkûm olduktan sonra hayatı boyunca birazcık topal olarak kalmıştı...