Attar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Bizlere kalbin alıngan kuşlarına dâir
  bir hikâye anlat diyenlere
  Yoktur öyle kuşlar demek öldürür mü
  kalbin alıngan kuşlarına dâir bir hikâye
  bekleyenlerin alıngan kuşlarını kalplerinde
  öldürür
  
  
  Tadımlık
  
  şeytan taşlayan
  şeytan kabul etmiyor taşlarını
  ama yüreğimden söküp atıyorum diyorsun
  şeytan ne yapsın yüreği taşlaşanı
  uykuyu bekleyen
  özlemle dolu olan uyur mu sevgilinin yanında
  saat tutuyorsun sevgiliye gece oldu diye
  görmüyor musun kum akıyor bir gözünden diğerine
  menekşeyle konuşan
  yeni açan menekşeyi öpüp kutluyorsun
  kendini öpüyorsun menekşenin düğününde
  onun için küskün menekşe açmıyor uzun süre
  
  geç kalan
  geç kaldığını düşünmeden hatırla ne çağırıyor seni
  gitmek istiyor musun gitmen mi isteniyor yoksa
  hatırla geldiğin yer o kadar da uzak değil ki
  kıble arayan
  haçın koltuğunun altında kıble arıyorsun
  kıblesini kaybedenin çoktur kıblesi
  asla bilemezler ama kıblelerine kimin yöneldiğini
  kahır mektubu yazan
  kahrına inanmadığın için yapıyorsun bunu
  kurtulmak istiyorsun kahrından tamam öyleyse
  ayrıl ondan mektubunu okuyacak birini bulduğun zaman
  
  meydana düşen
  şaşıyorsun insanların böyle meydanlar açtığına
  liderlere inanıyorsun kahramanlarla aran pek hoş
  ama lider kimi coşturacak kahramanca ölenlerin meydanında
  düşman arayan
  sınırlarımız iyi korunuyor diyorsun yiğit savaşçılar bizde
  kaleler yapıyorsun kendine nöbetçi kuleleri mazgallar
  düşünmüyorsun hiç her kalenin neden bir gizli geçidi var
  iz süren
  kayıp sandığın gezintiye çıkmıştır anlamak istemiyorsun
  bıkmış da olabilir ama bıkmamışsa mutlaka geri gelir
  demek köpekleri çok seviyorsun kimin köpeğisin
  
  yol kesen
  çok konuşuyorsun zâlim tuzaklar kuruyorsun kendine
  dağda hoyratsın düzde kindar doğu da senin batı da
  görmüyorsun insanda yalanın ulaşamadığı yurtlar var
  odalara sığmayan
  her şeyim var lâkin yüreğim daralıyor diyorsun
  her şeyi nerden biliyorsun dar odalarda
  kovaladıkça bir ceylanı yalnızlığına imreniyorsun
  kalemi duymayan
  inanmışsın yazmaya seni sarsan ne varsa
  kalemin sarsılmıyorsa bir düşün o kimin elinde
  ondan çıkan mekân bulabilir mi bir diğerinde
  
  sorusu çok olan
  soruların arttıkça uzaklara gidiyorsun
  bilgelikte ilerledim epey yalanı rehberin
  kurtulduğu görülmüş müdür yalanını icad edenin
  kuşlara dil öğreten
  serçeyi rahatsız etme güvercini de
  gelip konmuşlar kalbinin üzerine bak onlar
  ürkmüyorlar hiç bedeninin kalbine dar gelişinden bile
  kanat dileyen
  kuş kanadındaki boşluğa imreniyorsun
  neden haset dolusun böyle eteğindeki taşlar neden bu kadar ağır
  eteğinden kurtulmayı öğren önce çünkü kanatların eteğinde
  
  zincir kıran
  demire öfken niye su ararken öfkene
  içim soğudu deyip halkalarını lehimliyorsun
  zinciri ağır gelmez demire akraba olduğunu bilene
  uykusunu aldatan
  artık uyusam diyorsun çekilse demirleri bütün gemilerin
  akılla gidiyorsun uykuya uyku nedir yarı ölümden başka
  ama unutma eski meseldir ya iple gidilir ya zincirle aşka
  gadre uğrayan
  kiminle yola çıksan saatini gösteriyor sen de gösterdin
  bilirsin kaç olduğunu saatin demek saatler biribirine uymuyor
  demek yollar ayrılınca hayatın ayârı ve asabı bozuluyor
  
  koşarken yolunu yitiren
  kırlar çağırmıyorsa seni bil solmuştur içindeki çiçek
  o görünen gökyüzü değil şehir şehir
  tabiî gecedir ve insan geceleri karıştırabilir her şeyi
  kollarını unutan
  birine sarılma isteği duyunca kaygı kaplıyor içini yine mi
  ağaca bak ağacın gökyüzünü kucaklayan dallarına
  gülümseyen bir yüz kalacak o uzun boşluklardan sana
  ezilmişlere acıyan
  tanrı adına diyene tanrı satıyorsun ve övünüyorsun bununla
  durma git dilini bilmediklerinin yurduna
  çünkü tanrı yaşıyor ve şer de onunla hayır da
  
  yön tayin eden
  bu kadar mı memursun gitmeye
  kal diyenlerin gözünün yaşına bakmıyorsun
  ulaştığın yerlerde hatıralar olmayacak geri dönmeye
  kum eleyen
  yaşadıklarını mı kullanacaksın yaşayamadıklarını mı
  düşündükçe eğiyorsun kaldırıyorsun eleği
  gün dolanır akşam olur bu rüzgâr daha çok kum bulur
  ateş yakan
  suyu çekilmiş şeyler aramakla geçiriyorsun ömrünü
  kurudun kurudun da odun oldun insanları yora yora
  kalpteki başka olsa da söndüremeyeceğin ateşi yakma