Ateşin Zilleri
     Toplu Şiirler (1965-2003)

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Hüseyin Peker çok yetenekli bir arkadaş, büyük gelişme gösterecek sanıyorum; ummayacağımız kadar büyük gelişmelere açık bir şair. Bir yerde şiirin gizini farketmiş, bırakmıyor. Cemal Süreya, Yeni Dergi, 1970 Ateşin Zilleri, Hüseyin Pekerin 1997 yılı Arkadaş Z. Özger şiir ödüllü İnsan Arkadaşınındır; 2000 yılı Ceyhun Atuf Kansu şiir ödüllü Yer Bezinden Bir Köle ve 2001 yılı Orhon Murat Arıburnu ödüllü Ses Salkımlarının yanı sıra yayımlanmamış yapıtı Bıçakçıyı da içeriyor. En büyük suçu ben işledim: doğdum aranızda Bir Hüseyin Peker masalı işte: İnme yarışından Su şehrine benzeyen bir insan: Yüzü bakır rengi
  
  
  Tadımlık
  
  CAĞALOĞLU
  
  Çok uzaktayım sizlerden
  O ünlü yokuşun gençliğinden
  Her gün boya ve matbaa kokusu
  İki bira içip ozan dedikodusu
  
  Çok uzaktayım sizlerden
  Mizanpaj, başlık, kadraj
  Her kitapta yalan basılıyor önce
  Senetler çözülüp düğümleniyor
  Yazarların önünde
  
  Çok uzaktayım sizlerden
  Şunun bunun dostu, arkadaşı değilim
  Tanıdık bir ozandan gelmiyor mektup
  Adresime bir boşluk koymalıyım
  Her gün okunanlardan olmasın şu şiir
  
  Çok uzaktayım
  Hiç bir armağana aday bile değilim
  Renkli bir sayfada aramayın beni
  Bir derginin sayfasında ölgün
  Solmuş bir kelebeğin resmi
  
  Şiirler bir gün uçacak
  Kanatlarında bir yığın ozan çırpınacak
  O ünlü yokuşun taşlarına
  Yazarların ismi bir bir yazılacak
  
  
  KİTABI OLMAYAN
  
  Kitapsız bir şair olarak kalacağım
  Adımı, sanımı duymayacak bir sonrakiler
  Bir desen, bir çizgi gibi solacağım
  Gül bahçelerinde, ozan sofralarında
  Ya da zengin dulların gözlük arkalarında
  Adım geçmeyecek benim
  Sözlüklerde, antolojilerde P harfinde bir eksik olacak hep
  Takılmayacak hiç bir jüri üyesinin
  Okumaktan yorulmuş terli gözlerine benim adım
  Yazlıklarında okunup anlaşılmadan duran bir yığın kitabın
  Arasında ben olmayacağım
  Hiç bir yayınevinin ikinci baskılarında geçmeyecek şanım
  
  Kitapsız bir şair
  Rastgele bir sayfa
  Bir dergide solgun menekşeler arasında
  Ya da yakılmayı bekleyen defterler
  İçinde kalmış düşündüklerim
  Hiç kalp kırmadan bu güne varmışım
  Bir karanfil yaprağı inceliğinde
  Sudan ürkecek kadar sessiz benim ozanlığım
  ./..
  Siz birleştirin sayfalarımı
  Bir bir dergilerden koparıp tutuşturun onları
  Ozan dostlar, uçarı arkadaşlar
  Siz birleştirin sayfalarımı
  Kapağına adımı çizin, siyah bir kalemle
  Sonra ufalayın bütün kelimeleri
  Bir kitabım olsun elinizde
  Tutkalla yapıştırın sayfaları
  Desenlerini siz çizin
  Yaldızla dolsun hepsi
  
  Siz birleştirin sayfalarımı
  Dergilerin bazı sayılarındaki adımı
  İlk sayfaya bağışlayın
  Bir gül bahçesi olsun gönlünüzün için
  
  
  CUMARTESİ ÇOCUĞU
  
  Ben
  Kül rengi bir yokuşu inmek üzereyim
  Söz alarak geçecek günlerden
  Çarpa çarpa azalacak bulanık yüreğimden
  
  Önce
  Bir zeybek olarak açıldı top bıçağım
  Kesti ağaçta sabah vurmuş bir dilimi
  Kaval diyelim bu olgun oduna
  Söyledi ısınmış ve titrek kelimeleri
  
  Ben
  Hiç alışmamıştım şehirlere
  Bir şey anlamıyordum zaten
  Üç insan kendisi öldü, kavalımda rastladığı sesten
  
  Üç insan, üç arkadaş
  Kan tuttu beni
  
  İşte gök kaplaması bahçeler
  Ufacık evlere çöken sabah
  İşte yapyalnız sis
  Bir martıyı uğurlayan, kırgın ayaklarından
  ./..
  Her gün
  Bu türküyü söylüyorum
  Sevgi kalmadı diye
  Sevgi kalmadı
  Bir daha söylüyorum
  
  Beni gök elçisi sanacaklar
  Betisiz sanat yaptığım için
  Edebiyat adına gülünç kuşatmalar
  Güneşli alanlar yarattığım için
  
  Önce kolaylık köprüleri olarak
  Efeydim, tüfeğimi bıyığıma astım
  Vurduğum hımbıl bıldırcın
  Beni tok tutan bir anıdır ancak
  
  Efeydim, bu bütün şehirlerde yoktu
  Yürek gösterilerime dadanan
  Bir çift kızı dilime astım
  Bir çift kız, bir çift arkadaş
  Kan tuttu beni
  
  Dünyaya şafak gibi dadanan
  Beyaz papatya alanları vardır
  Şen sarı göğüsleriyle kararsız sallanır
  Akşamı ateşe verirler araştırma kürsüsünden
  Sarfeder rüzgâr, sevdiği sözcüsünü
  Dilsiz toprak, tatil vermez doğanın dökülüşüne
  Gök korsanları, indirirken şık görüntüsünü
  İpek ceviziyle pençeleşir ördek sürüleri
  Cam suyuna inerler, tansık güzelliğini görmeye ömrün
  
  Her gün
  Bir başka türküyü söylüyorum
  Gençliğim diyorum
  Bir başka türkü
  Onu durmadan öldürüyorum
  
  Doğanın incelmiş siperlerinde
  Önce berduştum, yürümek zor olmasın diye
  Çelebi kaplanla, kuşçu panterle birlikte
  Sonra arkadaşlarım
  Süs çalısı ve badem bahçesiyle
  Çizdik acının ilk modelini
  
  Biz köprü sanatçıları
  Bir gün vapurda, öteki gün dumanındaydık
  Bir gün kelebek albümü, öteki gün ustaydık
  Çizdik son şekliyle hayatı
  
  Ben
  Kül rengi bir yokuşu inmek üzereyim
  Denize, ordan başka ülkelere göçmek üzereyim
  Denizde boğuluyor atların bel kemiği
  
  Bir at kemiği, bir arkadaş
  Kan tuttu beni