Aşk İmiş

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Hiç görmediğim bir rüya olsun yüzünGündüz ve gece. Dünya ve gök. Birdenbire. Aşk çıkagelince hepsi karı ırmış meğerİnsan bunun için bir yere sığamazmış. Öyle çoktan beri: Sonsuzluğun açık kapısı Gözlerimi kısmadan bakamadım ki hiç: Gündüz düşmediğin bir şey kalmıyor:Rüzgâr nereden inerse insin hep ıtırlarla. Ah gece de yalnız yapamıyor. ÜşümesiGeçecekse ancak sen doğduktan sonra.
  
  Hiç görmediğim bir rüya olsun yüzün
  Gündüz ve gece. Dünya ve gök. Birdenbire.
  
  Aşk çıkagelince hepsi karışırmış meğer
  İnsan bunun için bir yere sığamazmış.
  
  Öyle çoktan beri: Sonsuzluğun açık kapısı
  Gözlerimi kısmadan bakamadım ki hiç:
  
  Gündüz düşmediğin bir şey kalmıyor:
  Rüzgâr nereden inerse insin hep ıtırlarla.
  
  Ah gece de yalnız yapamıyor. Üşümesi
  Geçecekse ancak sen doğduktan sonra.
  
  Tadımlık
  
  
  
  Gün Işığına
  
  
  
  I
  
  Peki üstümüzde pır pırlarken görelim
  Ya sökün etmediği günler serçelerin?
  
  
  
  Ah bundan mı bulunurdu eski evlerin
  Göz değen her yerinde bir yuvaları -
  
  Ölüm ki yakınımda dolanıyor çoktandır
  Her korktuğumda beni gözlerine sakla.
  
  
  
  Suyum ya ben de sana ıssız kırlarda
  Sonsuzluğa karış diye yıkanır yıkanırken.
  
  Her rüyadan uyanılır: Ama dokunmadığım
  Bir teli bile kalmadı yine saçlarının...
  
  
  
  II
  
  
  Aç gözelerimi gün yüzüne çıkar beni
  Meğer su doğduğumu yeniden anlayayım:
  
  
  
  Dünyamız yaşını bilemeyecek kadar eski
  Ama göz değmemiş daha çok yeri var:
  
  
  
  Öyle yüzün yüzüme düşmüş gidiyoruz
  Kuş ormanları. Onlar da karışmış içimize.
  
  
  
  Her şeyde dirimin yalnızca onun cıvıltıları
  Kuşların gözüyle görüyoruz bir zaman da.
  
  
  
  Duru bir varoluşun ilk gizi mi öğrendiğimiz:
  Gün ışığından gözlerini hiç çekmemeli...
  
  
  
  III
  
  
  
  Hiç görmediğim bir rüya olsun yüzün
  Gündüz ve gece. Dünya ve gök. Birdenbire.
  
  
  
  Aşk çıkagelince hepsi karışırmış meğer
  İnsan bunun için bir yere sığamazmış.
  
  
  
  Öyle çoktan beri:Sonsuzluğun açık kapısı
  Gözlerimi kısmadan bakamadım ki hiç:
  
  
  
  Gündüz düşmediğin bir şey kalmıyor:
  Rüzgâr nereden inerse insin hep ıtırlarla.
  
  
  
  Ah gece de yalnız yapamıyor. Üşümesi
  Geçecekse ancak sen doğduktan sonra.
  
  
  
  IV
  
  
  
  Bulutların gizlediği ay mı seslenen:
  Kaldır duvağımı gecenin kucağına sal beni
  
  
  
  Sal ki her yere sokulayım: Ürkmeyen mi
  Kalır karanlığın sessiz çığlıklarından?
  
  
  
  Bir martılar bir ben işte ışıl ışıl gezinerek
  Anlatırız: Gecedir aslında en ılık dünya
  
  
  
  Açılır açılır gider... Bir kıyı aranırken
  - Yorulmuşuz artık - ta uzaktan bir tekne
  
  
  
  Alır gözlerimizi. Yeni çiçeklerini
  Dağıtsın diye güzelim sabah. Uyanırız ki -
  
  
  
  V
  
  
  
  Gece birazcık da benim. Yeniden yeniden
  Doğarım dünyamıza hiç bıkıp usanmadan.
  
  
  
  Ki öyle doğmuşum ilkinde de: Rüzgâr annem
  O saatlerde boyuna ağaçları okşuyormuş.
  
  
  
  Bütün pencereleri açıkmış belki de şehrin
  - Yoksa kim uykusuna öyle sinebilirmiş de? -
  
  
  
  Doludizgin bir ay ışığıymış her yer... Gözlerinden
  Yalnız o geçmiş adım olsun diye: Fısıldamış...
  
  
  
  Evvel zaman içinde... Evvel zaman içimde:
  Doğamı nasıl bir yana bırakırım ki ben
  
  
  
  VI
  
  
  
  Erken sabah hem çok ırak hem çok yakın
  Uykulu denizi dinledikti ya uzun bir süre
  
  
  
  Ah istesek bile içimizden geçemez ki
  Bundan sonra hiçbir kötücül duygu. Çünkü
  
  
  
  Böyledir doğamızın güzel bir yasası da:
  Aynı kaynaktan su içmişseniz bir kez -
  
  
  
  Hep aynı sırada uçuşur dağların moru
  Hep aynı sırada görünür aşina kuşlar.
  
  
  
  Yedi mavi birden düşer ayrı ayrı göklere
  
  Gün ışığı birden çalar ayrı ayrı kapıları.