Anlamını Arayan İnsan
     Fıtrata Dönüş

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Allah-tabiat-insan arasında müthiş bir uyum/ahenk var. Fakat bu uyum çağımızda ileri
  derecede bozulmuştur. İnancın yitirilmesi, bu bozulmanın sebebidir aslında. Bu
  bozulmanın odağında insan var. Bundan dolayıdır ki, insan Allah'tan, tabiattan ve
  kendinden uzaklaştı. Aslında her şey Allah'tan uzaklaşmayla başlıyor. Bu gerçeği Kur'an
  şu mesajla dile getirir:
  Ey insanlar! Allah'ı unuttukları için, Allah'ın da kendilerini unutturduğu kimselerden
  olmayın. Böyle olanlar olması gereken doğal yollarından çıkmışlardır.
  Bir tespihi tespih yapan imamesidir. İmameden kopan her parçanın tespihe aidiyeti
  kalmaz, sadece işe yaramaz bir boncuk olarak kalır. Oysa o boncuğun olması gereken
  yer, imameye giden ip üzerinde olmaktı.
  İnsan evrenin imamesi olan Allah'tan koptuğu içindir ki, kendini de unuttu. Kendini
  unutmak, insanlığını unutmaktır. Bu yüzden yaşadığımız gezegen çok derin insani
  sorunlara sahne olmaktadır. Bugün insan yeryüzünde kendi türüne en çok zarar veren
  canlı konumuna düşmüştür.
  Tolstoy'un dediği gibi, insan kendi acısını duyduğunda sadece canlı olduğunun farkına
  varır. Ama başkalarının acısını duyduğu oranda da insan olduğunun farkına varır.
  Bırakın başkalarının acısını duymayı, ya insan başkalarına acı veren noktasına gelmişse?
  ... Burada insan kalmış mıdır dersiniz? Başkasına iyilik üretmek için yaratılmış insan acı
  üretmeye başlamışsa?... Eyvah! İnsan anlamını yitirdi. Anlam gidince insanlık da
  gitti.