90'larda Mahpus Olmak
     Van, Muş, Diyarbakır, Adıyaman, Antep, Bursa, Kaman

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Naçar, yorgun, hapsedilmiş bir kabına sığmazlık... Bunun için en çok
  geceleri çöreklenir yüreğine insanın, tüm gerçekliğiyle ve en yoğun
  bir yaşamak ağrısı... (...) Geceler, elle tutulacak denli somut ve yoğun
  yaşam zamanlarıdır, tutsakken ve şiirini, şarkılarını, yitik duygularını
  aramaktayken nafile bir çabayla yüreğinin derin boşluklarında. (...)
  Gecelerle birlikte bir ömürdür akıp giden, ömürlerdir, güneşli mavi
  gelecekler aşkına yaşanmış ömürler...
  Cafer Solgun, 12 Eylül dönemindeki uzun mahpusluğunun ardından,
  Kürt sorunu gündeminin belirleyiciliği altında yaşanan 1990'larda
  bu sınavı bir kez daha göğüslemişti. Solgun bu kitabında, yaklaşık
  on yıl boyunca Van, Muş, Diyarbakır, Adıyaman, Antep, Bursa ve
  Kaman hapishanelerinde yaşadıklarını, gözlediklerini, düşündüklerini,
  hissettiklerini hikâye ediyor. Fonda, dönemin yüklü gündemi...
  Bazen Mahpusluktur, bazen olur... denen türden bir sıkıntı... Bazen
  mizah... Bazen gündeliğin öğütücülüğü... Bazen kıyasıya mücadele...
  Siyasîler ve adliler...
  Mahpusluk yaşantısının içinden, genel meselelere dair gözlem ve
  düşüncelerini de aktarıyor Solgun. Sözgelimi, 'örgüt'ün kendisini
  'devlet' yerine koyan bir anlayışla hareket etmesinin trajikomik
  sonuçlarını, özgürlüğün gündelik pratikteki anlamını ve daha birçok
  şeyi tartışıyor.
  Solgun'un bu kitabı, 80'lerdeki mahpusluk deneyimini aktardığı
  Demeyin Anama İçerdeyim'le birlikte ele alındığında, 12 Eylül dönemi
  ile 90'ların koşullarının, hapishane yaşantısı ve ceza infaz rejimi
  bakımından etkileyici bir mukayesesi.