145T Öyküleri

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İşe gidip gelirken kullandığım 145T Beylikdüzü- Taksim çift katlı
  otobüsünün müdavimleri vardır. Ben de üç yıla yakındır onlardan birisi
  olmuştum. Trafik yüzünden kendi aracımla gitmek yerine, çift katlı otobüsü
  tercih edişimin birden fazla nedeni vardı. Trafik stresi yaşamıyordum.
  Bolca kitap okuyor, uykum gelince uyuyabiliyordum ama tüm bunların
  dışında değişik hayatlara dair gözlem yapabiliyor, hayal kurabiliyor, bir
  şeyler yazabiliyordum. Son dönemde yabancı uyruklu yolcular ve aşırı
  kalabalık yüzünden biraz tadı kaçsa da uzay boşluğundaki son gezegen
  olarak tanımlanan Beylikdüzü'ne gitmenin en konforlu toplu taşımasıydı
  145T.
  Otobüs akşam dönüşte müdavimleri dışında birilerini de toplamaya
  başlamıştı. Bunlar; biz zamanında çok çektik, bari onlar rahat etsin kuşağı
  anne babalarıydı genelde. Garip bir telaşa düşmüşlerdi. Ne telaşı derseniz
  çocuklara karne hediyesi alma telaşı. Çocuklar, özel okullarda, hafta sonu
  gidilen dershanelerde, yetmezmiş gibi eve gelen özel hocalarla çok
  yoruldular. Anneler babalar da ellerini ceplerine atsınlar biraz. Gerçi o İşe gidip gelirken kullandığım 145T Beylikdüzü- Taksim çift katlı
  otobüsünün müdavimleri vardır. Ben de üç yıla yakındır onlardan birisi
  olmuştum. Trafik yüzünden kendi aracımla gitmek yerine, çift katlı otobüsü
  tercih edişimin birden fazla nedeni vardı. Trafik stresi yaşamıyordum.
  Bolca kitap okuyor, uykum gelince uyuyabiliyordum ama tüm bunların
  dışında değişik hayatlara dair gözlem yapabiliyor, hayal kurabiliyor, bir
  şeyler yazabiliyordum. Son dönemde yabancı uyruklu yolcular ve aşırı
  kalabalık yüzünden biraz tadı kaçsa da uzay boşluğundaki son gezegen
  olarak tanımlanan Beylikdüzü'ne gitmenin en konforlu toplu taşımasıydı
  145T.
  Otobüs akşam dönüşte müdavimleri dışında birilerini de toplamaya
  başlamıştı. Bunlar; biz zamanında çok çektik, bari onlar rahat etsin kuşağı
  anne babalarıydı genelde. Garip bir telaşa düşmüşlerdi. Ne telaşı derseniz
  çocuklara karne hediyesi alma telaşı. Çocuklar, özel okullarda, hafta sonu
  gidilen dershanelerde, yetmezmiş gibi eve gelen özel hocalarla çok
  yoruldular. Anneler babalar da ellerini ceplerine atsınlar biraz. Gerçi o eller, o ceplerden hiç çıkmıyor ama gene de karne gününe özel, ekstra
  atsınlar. Dönem bitti bir şey olmaz. Bu telaşı görünce bir yandan da çok
  şanssız bir kuşak olduğumuzu düşündüm.
  Neden derseniz babaların az kazandığı zamanlarda çocuk, çocukların
  çok harcadığı zamanlarda baba olduk da ondan.