Sesler

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Gün gelir mısralar, kanatlanıp çıkar bulutlara seyran eyler asırları. Mevsim
  olur sarmalar ömrün her demini, irdeler evveli. Nisan olur, gözlerden iner
  sevda tarlalarına. Ağustos olur, kavrulur beste-beste. Sarı sonbahar olur
  sözcüklerde, yaprak döküp hüznü besler. Kış olduğunda ölümcül boran
  olur, savrulur durur...
  Gün gelir müebbet yemiş zindan olur, yalnızlar beldesini fethedip açılır
  uçsuz bucaksız sulara. O sular ki ne zaman tanır ne mekân...
  Bazen mavi, bazen gri bir günü bazen de zifiri bir geceyi giyinir. Heyulalar
  eşliğinde bedensizler tahtına oturup çağırır kargışları, omuz üstünde baş
  koymaz haykırışları...
  Kervanlara omuz verir, gezdirir diyar-diyar. Vardığı her şehirde sinsi
  yüzlere çarpıp dağılır, peyderpey eriyip toprak olur. Semaya açılıp duaya
  duran ellere abanıp doğrulur. Düştüğü yerden kalkarak destan olur.
  Hasretin, vuslatın, hicranın adı olur; hüznün, kederin, sevincin ânı mazi
  denizinde alabora olmuş gemilerde ise anı olur.
  Gün gelir, mitler sofrasına meze olur efsunlu kapıları aralar... Periler
  meclisine söz olur, katli vacipler hücresine urgan... Bir kundakta, kartal
  pençesine aş olup yıldırımları yoldaş eyler. Bulutlardan inip arzın dibinde
  kararır, katran olur...
  Gün gelir, ânı yadırgar evvelin büyülü kapısını aralar ve düşer kaybolan
  yılların ardına.
  Söz şimdi yine mısralarda, binsin zaman adlı gemiye; sesler, nefesler ve
  siluetler arasından süzülüp varsın büyülü evvelin derinliklerine...