Osmanlı Dönemi Beddiyat Şairlerinden Aişe el Bauniyye ve Peygamber Methiyeleri

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Şiir, çoğu kez vezinli ve kafiyeli olarak bir manaya delâlet eden sözdür.
  Onun kendine has bir âhengi ve söyleniş tarzı vardır. Sevgi ve nefreti, övgü ve
  yergiyi, sevinç ve hüznü coşkuyla ve belli bir ritimle ifade etmenin en güzel
  yollarından biridir. Bir bakıma kişinin ve yaşadığı dönemin aynası olan şiir, tarih
  boyunca mesajı heyecanla aktarmada kendisine başvurulan belki de en etkili
  edebî türdür.
  İslâm'ın gelişiyle birlikte Arap şiirinde, özellikle muhteva yönüyle önemli
  değişiklikler olmuştur. İslâmî nitelikli şiirin ortaya çıkmasına öncülük eden Hz.
  Peygamber (s.a.v.), aynı zamanda yaşadığı dönemden itibaren medih şiirlerinin
  en başta gelen konularından biri olmuştur. Şiirde Rasûlullah'ı (a.s.) konu alma,
  zamanla yaygın bir geleneğe dönüşmüş, ona övgüyü içeren çok sayıda
  kasidenin oluşmasına zemin hazırlamıştır. Böylelikle na't, bedî'iyye ve mevlidtürü edebî eserler ortaya çıkmıştır.
  Osmanlı Dönemi Arap Edebiyatı, genellikle ihmal edilmiş ve hak ettiği değeri görmemiş olsa
  da, geleneksel Arap şiirinin birçok türünde olduğu gibi bedî'iyyât ve na'tlar açısından da en güzel
  örneklerle doludur. Bu bağlamda görmezden gelinemeyecek isimlerden biri de XV. ve XVI. asırlara
  damga vurmuş olan 'Âişe el-Bâ'ûniyye'dir. Dımeşk'te yetişen, Memlûkler ve Osmanlılar
  dönemine erişen el-Bâ'ûniyye, Allah aşkını anlatan münâcâtlarının yanı sıra,
  bedî'iyyât ve na'tları ile de meşhur olup, Peygamberimize (a.s.) methiye yazan
  şairlerin en önemli temsilcilerinden biri olmuştur.